صدایش پر از شادی و نشاط است. در راه مرکز واکسیناسیون کروناست تا اگر کلاسها از ابتدای آذر امسال آغاز شد، منعی برای حضور در دانشگاه نداشته باشد.امیرمحمد آشنایی در کنکور سال 1400، رتبه150 رشته ریاضی و فیزیک را از آن خود کرد تا برای 4سال آینده طعم شیرین نشستن روی صندلیهای دانشگاه تهران را بچشد، بزرگترین و قدیمیترین مرکز آموزش عالی ایران که هرساله فقط بین 200 تا 250نفر از سر در این دانشگاه عبور میکنند.
امیرمحمد 18 ساله که به همراه خانوده اش در محله الهیه سکونت دارد الگویی است برای دانشآموزانی که تصور میکنند برای موفقیت در کنکور هزینههای گزاف و کلاسهای کنکور آنچنانی لازم است. او معتقد است توکل به خدا، عزم راسخ، هوش و پشتکارش باعث شده که آنچه اسمش دشوار است و کابوس بسیاری از دانشآموزان سال آخری به حساب میآید در برابرش زانو زده و او مسیر سخت کنکور را به بهترین شکل و بهترین رتبه پشت سر بگذارد، حتی اگر عالم و آدم از سؤالهای غیراستاندارد کنکور امسال نالان باشند.
از نظر امیرمحمد تلاش است که زندگی را شکل میدهد و انسان را به آرزوهایش میرساند. او برای درسخواندن و آمادهشدن برای کنکور شیوه خود را داشته است، از آن دست دانشآموزانی نبوده که برای درسخواندن در را بهروی خودش ببندد و تفریح و بگو و بخند با دوستان و خانواده را بر خود حرام کند. خودش میگوید: از تابستان سال یازدهم که به طور جدی درس خواندن برای کنکور را آغاز کردم، روزی 6ساعت درس میخواندم که در روزهای منتهی به کنکور به 12ساعت هم رسید. البته فقط درس خواندن نبود، در طول این یکسال حتی یک روز هم ورزش صبحگاهیام ترک نشد، روزهای جمعه هم تعطیل بودم و به کتابهای درسی دست نمیزدم، روزهای جمعه با خانواده و به تفریح اختصاص داشت.
امیرمحمد با رتبه150 کنکور سراسری در رشته مهندسی برق دانشگاه تهران پذیرفته شد. او به عنوان یک دانشآموز ممتاز و نخبه 2توصیه برای دانشآموزان و البته والدین بچههای پشت کنکوری دارد.
او توضیح میدهد: یک توصیه دوستانه به بچههای پشت کنکوری دارم و آن تقویت ارتباط با خداوند است، مقام معظم رهبری میفرماید راز موفقیت یک انسان بهطور فردی و یک جامعه بهطور گروهی، اصلاح رابطه با خداوند است و مهمترین راه ارتباط با خداوند خواندن نماز اول وقت و قرائت روزانه یک ورق از قرآن کریم است. به نظرم این موارد در راه رسیدن به موفقیت بسیار تأثیرگذار است.
امیرمحمد میگوید: دومین صحبت من با والدین است. از آنها میخواهم دست از زخمزبان و فشار آوردن به بچهها بردارند، جملاتی مثل بچه فلانی رتبه 100 آورد و تو هم رتبهات باید زیر 100 باشد، روحیه بچهها را نابود میکند، بگذارید فرزندتان به دنبال استعداد خودش باشد، شاید او دوست داشت نقاش، موسیقیدان یا یک ورزشکار موفق باشد. لزومی ندارد همه بچهها به دانشگاه بروند.